δύσφευκτος Georg. 12 Körte. [Joan. Chrysost.] VII p. 235.23 ed. Eton, 1612.
δωδεκάπους 364 K. No other examples.
ἔγχυτος 518.9 K. Moer. 84 ἄμης, Ἀττικῶς. ἔγχυτος πλακοῦς, Ἑλληνικῶς. Etym. Magn. 367.32. Hippon. fr. 21 (37). Hipp. Morb. Mul. 603.25 Foes. Euangel. 1.7 K. Aretae. Cur. M. Diut. 2.3; Acut. 2.10. Pallad. ap. A.P. 9.395.2. Cato R. R. 80 encytus.
εἰσφθείρομαι Perik. 276 Körte; Sam. 229. Basil. I 500 C Migne.
ἐκκορέω 903 K.; Georg. 53 Körte ἐκκορηθείης σύ γε. Schol. Ar. Pax 59 ἐκκορηθείης· ἦν δὲ καὶ ἀρά τις αὕτη τοῖς ἀρχαίοις, ὥς που καὶ ὁ Μένανδρός φησι "πολλάκις κτλ." βουλόμενος τὸ ἄρδην ἀπολέσθαι σημᾶναι. Cf. Suid. s. vv. κόρημα and ἐκκορηθείης. Zonar. Lex. 671 ἐκκορηθείης· παντελῶς ἀφανισθείης. Μένανδρος κτλ. Eust. 1887.34. Alciphr. 3.26.1. This use is to be classed with slang, as also Ar. Pax 59; Thesm. 760.
ἐκκραγγάνω. Phot. Berol. ἀνακραγγάνειν λέγουσιν, οὐκ ἀνακραυγάζειν, καὶ ἀνέκραγε. καὶ παρὰ Μενάνδρῳ "ἤκουσα τῶν ἐκκραγγανομένων." Suid., Zonar. Lex. 673 ἐκκραγγανομένων· μετὰ κραυγῆς λεγομένων. Blass, Rh. M. 62 (1907) p. 271, reads ἀνακραγγανομένων in the citation from Menander. Neither is found elsewhere in the literature.
ἐκλακτίζω 16 K. Suid. ἐκλελάκτικεν· ἀποβέβηκεν, ἀπέφυγεν. Sim. Zonar. Lex. 667. The word means literally to kick up the heels, and in this sense is classical, occurring e. g. Ar. Vesp. 1492, 1525; Eup. 411 K. In its figurative sense Philostr. Mai. Imag. p. 349.8 K. Procop. B. Pers. 1.24.14.
ἐκσοβέω 168 K. Poll. 1.199. Hesych. s. v. ἐκσεσοβημένοι. Theocr. 13.48, dub. Lxx Wisd. 17.9. Plut. Mor. 715 C. Anacreontic. 33.19. Agath. Schol. ap. A.P. 6.167. Paul. Silent. ib. 5.259.4.
