IN Paradisum Amissam
Summi Poetae JOHANNIS MILTONI.
QƲilegis Amissam Paradisum, grandia magni
Carmina Miltoni, quid nisi cuncta legis?
Res cunctas, & cunctarum primordia rerum,
Et fata, & fines continet iste liber.
Intima panduntur magni penetralia mundi,
Scribitur & toto quicquid in Orbe latet.
Terraeque, tractusque maris, coelumque profundum
Sulphureumque Erebi, stammivomumque specus.
Quaeque colunt terras, Portumque & Tartara caeca,
Quaeque colunt summi lucida regna Poli.
Et quodcunque ullis conclusum est finibus usquam,
Et sine fine Chaos, & sine fine Deus:
Et sine fine magis, si quid magis est sine fine,
In Christo erga homines conciliatus amor.
Haec qui speraret quis crederet esse futurum?
Et tamen haec hodie terra Britanna legit.
O quantos in bella Duces! quae protulit arma!
Quae canit, & quanta praelia dira tuba.
Coelestes acies! atque in certamine Coelum!
Et quae Coelestes pugna deceret agros!
Quantus in aetheriis tollit se Lucifer armis!
Atque ipso graditur vix Michaele minor!
Quantis, & quam funestis concurritur iris
Dum ferus hic stellas protegit, ille rapit!
Dum vulsos Montes ceu Tela reciproca torquent,
Et non mortali desuper igne pluunt:
